Sallandtrail 75k 2014

SALLANDTRAIL 75k

08 Maart 2014

Ik hoor iets in de woonkamer waardoor ik wakker word. Ff kijken hoe lang ik nog kan blijven liggen, 7:00 uur. Shittttttt, wilde er een uur geleden al uit zijn!! Dus alles rap rap rap en snel de auto in op weg naar Nijverdal. Al snel de nodige bekenden gezien en gesproken, de sfeer zat er goed in met het oog op een prachtige dag op een top locatie!

Na een paar vriendelijke woorden van organisator Bertus verplaatsen we ons naar de start waar iedereen eigenlijk een beetje staat te praten alsof we een rondje om het park gaan doen. Bertus telt onderhand af van 5 naar 0 en ik vertrek. Lijk de enige wel, want ik loop vooraan J Na 200m laat ik de potentiële winnaars toch maar passeren.

Ik loop heerlijk op een tempo van boven de 12km/u. Het gebied is prachtig en de verzorgingsposten zijn rijkelijk gevuld met eten en drinken. Na een km of 17 worden we het weiland ingestuurd op weg naar de Lemelerberg. Ik waan me alleen, geen voor- of achterliggers te zien in de bochten. Na een km of 5 komen we weer in bos en heide gebied rondom de Lemmerberg. Uiteraard gaat de route omhoog en ik word getrakteerd op fantastische vergezichten van Overijssel. Dan weer naar beneden en direct met een scherpe bocht weer omhoog, dacht ff lucht te krijgen, maar Bertus wilde blijkbaar alles eruit halen wat erin zit! Op 25km de tweede verzorgingspost en terwijl ik daar sta te drinken, eten en praten komen er dan eindelijk weer andere lopers in zicht, mijn achtervolgers. De route gaat verder over de Lemmelerberg en niet zo’n beetje ook. Ik mag weer een paar keer richting de top en struikel een keer over een wortel. Niks gebroken dus lekker verder banjeren over de hei. Eenmaal uit het bos en weer tussen de weilanden weten twee mannen me dan eindelijk in te halen, ik lig nu 7^de maar weet ook dat ik geen energie moet stoppen in de positie waar ik op loop. Dit is geen 10km wedstrijdje, dit is ieders eigen wedstrijd waar te snel lopen door meelopen, je tientallen minuten kan kosten aan het eind. Gestaag loop ik verder met ondertussen weer twee achtervolgers in mijn kielzog. Ik zie het al, Mildred Haans (welke trailloper kent haar niet?!). Deze dame start altijd iets rustiger dan ik, maar tijdens de wedstrijd vertraag ik en zij niet. Net voor de 40km lopen we 50m met elkaar op en spreken een paar woorden. He, hoi, gaat ie goed? Ja, bij jou? Jawel, tis nog ver. Succes. Jij ook, tot straks.

Rond de 43km komt de route weer samen met die van de 25k en 50k. Het kan dus zijn dat ik nog net de laatste lopers van deze afstanden inhaal aangezien we een uur eerder gestart zijn. Ik loop ondertussen al een stukje rustiger en scan mijn lichaam. Hm, ben al behoorlijk moe en ben nog niet bij de 50k. Hoe gaan we dat aanpakken, nog 31km…. Over 6km ben ik bij de finish en kan ik links kiezen voor stoppen en rechts kiezen voor nog een rondje van 25km. Focus op kleine dingen, focus op de 50km. Tijdtechnisch gaat het goed, ik heb meer dan 44km afgelegd in 4 uur. Toch spookt elke keer die 75km door mijn hoofd en moet ik het wegdrukken en relativeren. 46km gehad, nog 4! Uitstappen op de 50? Is best prima toch voor vandaag..? Maar daarvoor ben ik hier niet, ik kwam voor 75! En daarnaast, ik wil toch zo graag 100km door de bergen lopen in Duitsland in juni! Dit is een test en een training, doorlopen en niet zeiken. Denk aan je motto, NOOIT uitstappen als je niet geblesseerd bent of extreem uitgeput! Dus trutje, lopen! Weer een km gehad, nog drie naar de 50. Drie km is thuiskomen, dus dat lukt altijd. Op km 48 vond Bertus het leuk om iedereen door de kuil te sturen. Mul zand omlaag, mul zand omhoog en een fotograaf op de top om vast te leggen dat je stuk gaat, haha, van mij kreeg hij een lach! Nog ff doorzetten en jawel de finish! 50km in 4:31. Ik word aangemoedigd door onder andere Carlo en Inge, Chiel en Janine en heb ondertussen al lang besloten door te lopen. Bertus zegt; ‘He Marek, jij gaat nog een extra rondje, hier rechts.’ En dan ga ik rechts.

Na km 57 krijg ik het zwaar. Wat een takke end is 75km, waar moet ik het vandaan halen. Het lijkt wel of ik geen energie meer krijg van wat ik eet en drink. Op km 58 ga ik een stukje wandelen. Even op adem komen terwijl mijn snelheid rond de 9km/u lag de laatste 8 km….. Ik reken, ik twijfel en kijk uit naar het einde. De omgeving is prachtig en het weer ook! Heb ik eigenlijk wel genoeg getraind, of wel goed getraind? Moet ik het niet voortaan gewoon bij 50km houden, das tenminste na iets meer dan 4 uur voorbij. Niet zeuren, blijf lopen, ga dribbelen en stap voor stap, meter voor meter. De 60 km komt in zicht! Bam 60km in 5:37, das een pr en pas mijn tweede keer ooit dat ik zo ver heb gelopen. Mocht ik alweer een stukje wandelen? Nee nog niet, zet ff door tot de volgende verzorgingspost, de laatste post! Komt die dan op 62, 63 of 64 km? Ik weet het niet. Ik dribbel door en focus op de verzorgingspost en weet ook nog te genieten van het mooie landschap. 64,5km gehad, de bocht om en daar is ie dan eindelijk op precies 65km de laatste verzorgingspost. Ik neem de tijd en maak een praatje met de vrijwilligers, puf nog even uit met mijn handen op mijn knieën en de fotograaf ziet zijn kans schoon om mijn lijden vast te leggen. Er komt nog iemand bij de verzorgingspost aan, Leonie van den Haak. Voor wie haar niet kent, zij is Nederlands beste ultraloopster en heeft onder andere de Spartathlon gelopen (246km, 2^de  vrouw). En passant geeft ze aan dat ze net lekker begint te lopen, terwijl ik die laatste 10km als een enorme opgave zie. Een minuutje na Leonie vertrek ik dan toch maar, die laatste 10 zullen ook nog wel lukken. Stukje bij beetje vordert de wedstrijd, 68, 69….70km! Wow das een end! Ik haal zo’n beetje de laatste 50km loper in en wens hem succes, nog 4,5km zeg ik tegen hem. Ik begin me weer goed te voelen, het einde is in zicht. Een grote weg moet worden overgestoken en de vrijwilliger zegt dat het nog iets meer dan 1km is!! Easy, ik kan er nog wel 10!! De adrenaline begint te stromen en de emoties wellen op. Voor mijn gevoel ga ik 15km/u, maar in wezen is het 10km/u. Rechts onder me zie ik de finish en supporters, de supporters zien mij ook. Marek, zet um op!!! Roepen zij. Ik loop door en zet nog even aan, ik ben er bijna!! Afdalen en op de foto, bocht naar rechts en 200 m rechtdoor. De armen gaan omhoog en mijn lach is groots!!! Ik finish en lach en ben euforisch!! Felicitaties van Bertus, Chiel, Janine, Gerard en Mauk!! Wat ik wil drinken vraagt Janine. Biertje! Janine haalt een biertje voor me en we praten nog een tijdje na en applaudisseren voor elke finisher! Ook Leonie voegt zich bij ons en kan nog een paar van onze vragen beantwoorden over haar buitengewone prestaties op extreme afstanden. Het was een top event!!

Heel erg bedankt voor deze traildag alle vrijwilligers en in het bijzonder Bertus!

Marek